Jak ważna jest Rasteira

Autor: Lucia Palmares
Źródło: http://paginas.terra.com.br/esporte/capoeiradabahia
Tłumaczenie i opracowanie: D’Artagnan


Ostatnimi czasy w Capoeira w Sao Paulo i jeszcze bardziej w Europie z przykrością zauważyć można prawie całkowity zanik rasteira. Kiedyś rasteira była symbolem poziomu umiejętności Capoeiristy. Była trenowana długimi godzinami w akademiach. Capoeiristas trenowali w parach jak prawidłowo ją wykonać, oczywiście trenowano również floreio, ginga oraz "oszustwa", które są nieodłączną częścią Capoeira. Nie możemy natomiast pozwolić, aby tak ważna część Capoeira jak rasteira, zniknęła.

Przypominam sobie pewien przypadek, który doskonale demonstrował potęgę rasteira, nie tak dawno, kiedy trenowałam w akademii Mestre No. Pewien Graduado myśląc, że swoją fizyczną siłą i doświadczeniem przewyższa swojego mestre. Wyzwał Mestre No na pojedynek pewnej Soboty przed jego uczniami i zebranymi gośćmi. No przyjął wyzwanie mówiąc, że jeśli przegra odejdzie pozostawiając Graduado swoją akademię i uczniów.

Gra rozpoczęła się średnim tempem, bez śpiewu i trwała bardzo długo. Można było odczuć napięcie w powietrzu, zebrani albo grali na instrumentach albo stali w ciszy. Podczas gry i jeden i drugi mieli swoje chwile dominacji, ale tak naprawdę Mestre No tylko przygotowywał siebie i ucznia do fantastycznej rasteira, która posadziła Graduado na pośladkach. Uczeń w gniewie rzucił się na Mestre z pięściami, ale został powstrzymany przez zebranych. W końcu zawiść i pycha doprowadziły go do momentu, w którym przestał trenować Capoeira. To jeden z wielu możliwych do przytoczenia przykładów ukazujących istotę rasteira.

Podczas Batizados zakończeniem gry nowego adepta powinien być upadek głownie po rasteira z pośród kilku innych rzutów i technik. Dzisiaj rzadko spotykanym jest widok Capoeiristy, który potrafi wykonać skutecznie rasteira na chrzczonym uczniu. Zamiast tego widzimy jak najpierw zastraszają, a potem powalają nowicjusza brutalnymi rzutami bez krzty techniki.

Smutny jest obraz nowego pokolenia graczy, którzy nie są pewni swojej techniki, nie otwierają się podpuszczając drugiego gracza podczas swojej gry ( narażając się na podcięcie) nawet grając z nowicjuszem z kilkumiesięcznym doświadczeniem. Patrzący z odległości widzą możliwości i okazje, które Capoeirista mógłby wykorzystać ale tego nie robi. Zamiast tego dobiera brutalne techniki ku zdziwieniu znawców sztuki.

Wygląda na to, że rasteira opuściła zakres technik wielu graczy. Dlaczego?

Może to nowe metody treningu ją wykluczyły? Czy rasteira nie jest częścią nowej, współczesnej Capoeira? Czy wymaga ona zbyt wiele od nowych mestres? Wymaga ona dużo uwagi i świadomości od gracza. Jak już wspomniano powyżej konieczne jest przygotowanie gracza do wykonania ruchu otwartego na rasteira, który zakończy się jego upadkiem. Jest to umiejętność prawdziwego Mestre i wymaga dobrego wyczucia czasu i opanowania. Większość oglądanych dziś gier skupia się na popisaniu się sprawnością przed przeciwnikiem. Nie ważne czy te ruchy są agresywne czy akrobatyczne; w umysłach graczy są one ważniejsze niż sama strategia gry i umiejętność sztuki manipulowania cudzą grą.

Generalnie zgadzam się z tymi podzielającymi zdanie Mestre Decanio, że zbyt szybkie rytmy i chęć wykazania się w "wolnej walce" niszczą kwintesencję Capoeira, usuwają z niej ginga, rasteira i wszystko, co czyni naszą sztukę piękną. Uważam więc, że Capoeira z Bahia ma coś do przekazania światu a szczególnie Europie, ponieważ nie możemy pozwolić na ignorowanie tak fundamentalnych elementów jak rasteira.

Więc pracujmy z naszymi uczniami, kobietami i mężczyznami, słabymi i silnymi, nowymi i starymi. Rozwijajmy taką Capoeira, która wciąga do gry drugą osobę zarówno, jako partnera jak i przeciwnika.